Konuşmakla egzersiz yapmış olmuyor muyuz?

Konuşmak onlarca adale kullanmayı gerektirir ve yorucu olabilir. 1998'de yayımlanan bir araştırmada Fredonia'daki New York Eyalet Üniversitesi konuşma-dil patoloğu Bridget Russell katılımcılardan bir metni sessizce, normal sesle ve bağırarak okumalarını istedi. Bir yandan da onların soluma hızını, oksijen tüketimini ve enerji harcamasını ölçtü. Russell'ın bulgularına göre normal bir sesle durmadan konuşmanın sessizce oturmaktan bir farkı yok. Fakat alçak sesle konuşmak da, yüksek sesle konuşmak da normal nefes alışverişinizi etkiliyor. Bundan en çok da yüksek sesle okuyan erkekler etkileniyor. Deneyde, bu kişilerin %20 daha fazla oksijen kullandığı görüldü.

Bu da diğer türlerde ölçülenle aynı. Utah Üniversitesi'nden fizyolog Franz Goller kuşlarda yüksek sesle ötmenin ne kadar enerjiye mal olduğunu araştırmış. Bunun yorucu olduğunu düşünerek yola çıkmış. Çünkü bir kanarya saniyede defalarca "mini nefes" almasına yol açan şakımalarla dolu, 30 saniyelik cıvıltılarla şarkısını söylüyor. Ne var ki Goller aynı deneyleri benzer ötüş davranışlarına sahip zebra ispinozları üstünde yaptığında, kuşların metabolik hızlarının cıvıldama sırasında sadece %5-35 artış gösterdiğini görmüş. Bu da bir kuşun kanatlarını temizlemesine ya da Goller'in tahminince bir insanın yolda yürümesine denk düşüyor. Bununla birlikte basit bir iş bile tekrarlandıkça yorucu olmaya başlıyor. "Günde 3.000 defa 1 kuruş harcarsanız, sonuç yine 3.000 kuruştur. "Öğretmen olarak, tüm gün konuştuktan sonra tükendiğimi hissediyorum" diyor Goller.