84 Yıllık Ayasofya Esareti Sona Eriyor

Ayasofya, Bizans devrinde üç defa yapılır. İmparator Konstantinos tarafından 360 senesinde yapılan birinci kilisenin üstü ahşap ile kapalıdır. İmparator Arkadios'un ve karısı Eudoksia, İstanbul Patriği Ioannes'i sürünce halk ayaklanması çıkar ve yakılıp yıkılır (404). İmparator II. Theodosios tarafından inşa edilen bazilika da maviler yeşiller geriliminde ortadan kalkar (Nika İsyanı, 532).

Ve Justinianos devrin iki ünlü mimarı Miletli Isidoros ile Aydınlı Anthemios'a şimdiki binayı yaptırır. Aspendos, Ephesos, Baalbek ve Tarsus'tan sütunları getirir, beyaz mermerler Marmara adasından, yeşil somakileri Eğriboz adasından, pembe mermerleri Afyon'dan, sarı mermerler Kuzey Afrika'dan taşıtırlar.

HAÇLILAR YAĞMALAR IV. Haçlı Seferi'nde İstanbul'u istila eden Latinler evler ve dükkanlarla birlikte Ayasofya'yı da yağmalar (1204). Mabet içinde katır keser, dansöz oynatırlar. Rahibeler tecavüze uğrar. Rumlar şehri tekrar ele geçirdiklerinde (1261) İstanbul harap ve perişandır.

İslam orduları kuşattıkları beldeye öncelikle sulh teklif eder. Teslimi kabul edenlerin hayatında bir değişiklik olmaz. Kiliselerine manastırlarına dokunulmaz eskisi gibi kullanırlar.

Ama silah çeken, askerimizi öldüren bedel ödemek zorundadır. En büyük kiliseleri camiye çevrilir, artık haçı putu duramaz orada. Ayasofya da kılıçla alınan bir camidir. Fatih Sultan Muhammed Han gereğini yapar, mekanı camiye çevirip cuma namazını kılar.

Hristiyanlar arasında 13 rakamının uğursuz sayılmasının sebebi 1-4-5-3 rakamlarının yekünu olmasıdır aslında.

OSMANLI KORUR BAKAR Ayasofya bizden parçalar taşır. Eğer, Sinan'ın elinden geçmese bunca sene zor kalır ayakta. Minareler payandadır adeta.

Ayasofya'nın İstanbul mescitleri arasında ayrı bir yeri vardır. Padişah ve vezirleri teravihlerini orada kılar, kandillerini orada idrak etmeye çalışırlar. Ramazanlar çok canlı geçer, Kadir Gecesi ahali toplanır buraya.

Osmanlı'nın en itibarlı medreselerinden biri Ayasofya'dır. Orada en bilge müderrisler (Ali Kuşçu gibi) ders verir, Ayasofya'dan mezun olanların önü açıktır daima.

Ayasofya Vakfının evleri, dükkanları, menzilleri, değirmenleri, hanları, hamamları, bedestenleri vardır. Bugünün parası ile trilyonlar harcanır, mabed bakımlı olduğu için ayakta kalır.

Ayasofya Türk ahşap, çini, mermer sanatının zirve eserleri ile donatılır. En ünlü hattatlar (Kazasker Mustafa İzzet Efendi, hatta 2. Mahmud Han) Ayasofya için levhalar yazar, kubbeleri kandillerle donatırlar. Bilhassa 16. ve 17. yy'da Ayasofya zenginleşir. Mihraplar, minber, müezzin mahfilleri, vaaz kürsüsü, muvakkıthane ve maksureler eklenir yapıya.

Ayasofya, caminin ötesinde bir hürriyet meşalesidir, bağımsızlık bayrağıdır. Kimsenin tasarrufa yetkisi yoktur bizzat Fatih'in üzerine kayıtlıdır.

VAHDEDDİN HAN YAKLAŞTIRMAZ Osmanlının güçten düştüğü yıllarda Batılılar Ayasofya kubbelerine haç takma hayali kurarlar.

Mondros Anlaşması ile I. Cihan Harbi'nin sona erdiği ilan edilir ve 13 Kasım 1918'de İstanbul işgal edilir. Ancak o kara günlerde Ayasofya'ya dokunamazlar.

İngiltere İstanbul'da ayrı bir devlet kurmak ister ve başkanlığına Herbert Hoover'i getirecektir güya. Olmaz.

Ermeni ve Rumlar biz turist rehberiyiz içeri girmemiz lazım diye dilekçe verirler işgal komutanlığına. Cevaben girebilirsiniz dense de Osmanlı kale almaz, sokmaz.

Vahdeddin Han işgal günlerinde dahi Ayasofya'da ayin yaptırtmaz. Kendisini koruyan hususi birlikleri Ayasofya'ya gönderir ve "Çan takmak isteyenlere ateş edin" emrini verir açıkça.

ÇEKİLİN UÇURURUM İşgal kuvvetleri bir Fransız birliğini camiye yerleştirmeye kalkar. Yağmurlu bir günde gelip kapıya dayanırlar. Mehmetçik süngü ile yollarını keser adım attırmaz. İki ağır makineli, çapraz ateşi yapabilecek bir şekilde yerleştirilmiştir, namlular döner onlara.

Tevfik Bey net bir şekilde "İçeri giremezsiniz burası bizim mabedimiz" der. Fransız komutan sorar: "Siz asker değil misiniz? Tahliye emri almadınız mı?"

"Evet, askerim. Zaten onun için sağ olduğum sürece sizi bu kapıdan geçirmeyeceğim! Eğer zorlarsanız, makineliler çalışır. Kaldı ki, caminin dört köşesine tahrip kalıbı yerleştirdim, gözümü kırpmadan ateşlerim. Hele bir deneyin!"

Kudüs'ün İngiliz işgaline uğradığında müttefiklerimiz Almanlar bile sevinç naraları atar! İstanbul'un işgali üzerine de ruhaniler ayaklanır "Constantinopolis"i kurtardıkları için işgalcileri kutlar, kutsarlar.

İstanbul ve Ayasofya herhangi bir şehir ve herhangi bir mabet değildir, bağımsızlık sembolüdür adeta.

Ayasofya, müze olduktan sonra havasını kaybeder; bu hali mistik haz arayan Hristiyanlara bile itici gelir. Nitekim Alman Prof. Eckhard Unger ve Fransız tarihçi Charles Diehl, Ayasofya'nın laikleştirilip müze yapılmasındansa cami olarak kalmasını müdafaa ederler.

ABD Büyükelçisi Charles H. Sherrill bir Kadir gecesi Ayasofya'da yaşadıklarını "On binden fazla Müslüman'ın her şeyi unutup bütün kalpleriyle kainatın yaratıcısına dua edişlerini görmeliydiniz. Çok Hristiyan ayinine katıldım ama Müslümanlar çok başka" şeklinde anlatır.