E. Sarısülük'ün Babasının İnanılmaz Hikayesi

Çorum Haber ve Odatv'de yayınlanan haber inanılmaz bir hikayeyi ortaya çıkardı. İşte Tugay Afat imzalı Ethem Sarısülük'ün babası Muzaffer Sarısülük'ün şaşırtan hayatı..

Muzaffer Sarısülük edebiyat öğretmeni. Karadeniz Teknik Üniversitesi'nden mezun. 1985 yılında ilk olarak Şanlıurfa'da öğretmenliğe başlamış. 1989 yılına kadar görev yapmış.

Dönemin Başbakanı Turgut Özal'a yazdığı sünnet karşıtı mektubu nedeniyle soruşturma geçirmiş ve bir gün ceza almış. Şanlıurfa'dan sonra Kayseri?ye atanmış. Yarım dönem çalıştıktan sonra da istifa ettiğini belirten dilekçeyi yazıp çıkmış.

Ailesi akıl sağlığının yerinde olmadığını iddia ederek hastaneye yatırılmasını sağlamış. Üç ayrı hastaneden de kaçıp mesleğe dönmeyi reddettiği için sonunda istifa ettiği kabul edilmiş.

Meslekten ayrıldığında oğulları Cem, Mustafa, ölen Ethem ve adını kendisinin koyduğunu söylediği son oğlu İkrar'ı anneleriyle geride bırakarak Sungurlu'ya köyüne dönmüş. Birkaç yıl da köyde yaşadıktan sonra arazide yatıp kalkmaya başlamış.

Her yere yürüyerek gidiyor ve kesinlikle arabaya binmiyor. Hatta o kadar ki, birkaç kez Antalya'ya kadar yürüyerek gidip geldiğini bile söylüyor. Hesaplarına göre, yürüyerek 2400 kilometre yol yapmış. Kullandığı tek teknolojik alet ise haberleri takip edebilmek ve gerektiğinde ailesine ulaşabilmek için oğlunun verdiği parayla aldığı cep telefonu. Ethem'in öldüğünü de flaş haber şeklinde cepten duymuş.

Hiç traş olmuyor. Saçı ve sakalı iyice birbirine yapışmış bir halde. Sadece akarsudan içiyor ve zaman zaman da aynı suda yıkanıyor. 17 yıldır hiç et yemediğini, vejeteryan olduğunu söylüyor. 20 yıldır kimseyle el sıkışmadığını, hatta hiç temasta bulunmadığını da ekliyor.

Gözleri de dişleri de çok sağlam. Ancak kesinlikle kimsenin gözünün içine bakmıyor. Eski arkadaşlarından ya da tanıdıklarından birinin öldüğünü duyduğu zaman hemen yerinden kalkıp bir takla atıyor. Niye yaptığını sorduğumuzda ise "Bu da benim onlar için yaptığım ibadetim" diyor. Bir ara sıcaktan bunalıp üstündeki yırtık kazağını da çıkardığında saçı ve sakalı daha da ortaya çıkıyor. Bir gram yağ yok ama öyle bir deri bir kemik durumu da yok. Anlatılanlara bakılırsa 40-50 kiloluk hurdayı kilometrelerce taşıyabiliyor.

Barındığı yeri çevirmiş. Bir Türk bayrağı asmış. Barınağında çok sayıda ansiklopedi ve kitap var. Fotoğraf çekmek istediğimde kırmızı kapaklı "Oğlum getirmişti" diyerek Ethem'in hediye ettiği Devrimler ve karşı devrimler tarihi ansiklopedisini gösteriyor.

Mal mülk sıkıntısı yok ama gazete okumak, içki alabilmek, karnını doyurabilmek için para kazanması gerektiğini de biliyor. Hurda toplayıp satarak bu ihtiyaçlarını giderdiğini söylüyor. "İhtiyacım olanı bulur, kullanır ve ardımda bırakırım" diyor

Geçmişini çok kurcalatmak istemiyor. Oğullarının her yıl yanına uğradığını, görüp gittiklerini söylüyor. Konuyu Ethem?e getirmeye çalıştığımızda "Ölen öldü, kanadım kırıldı ama artık yapacak bir şey yok. Elden gelen yok. Ethem?in geri geleceği de yok" diyor.

Ancak öldüğünü ilk duyduğunda Kaymakamlığı basmaya çalıştığını da laf arasında söylemeden edemiyor. "Bazı insan evladından, bazı evlat da atasından üstündür. Kimi insan evladını kurtarmaya çalışır kimi evlat da atasını. Ben Ethem'i kurtaramadım. Öleceğini biliyordum" diyor.

1980 öncesinde Abidinpaşa'da sağcıların egemen olduğu bir lisede okumuş. Olayların tam göbeğinde yer almış. "Ben oğluma bakarsan solcunun hafifiydim. Anaları yetiştirdi onları. Bana göre daha hızlı solculardı. Ethem daha doğduğunda Tanrı tarafından farklı yaratılmıştı. Hangi ata evladı arasında ayrım yapar? Ancak ne yalan söyleyeyim Ethem'i diğerlerinden farklı görür ve severdim. Varlığıyla değilse de yokluğuyla fark yaratacağı belliydi" diyerek sevgisini anlatıyor.

Evinden ayrıldığında Ethem 6 yaşındaymış. En son 18 Mayıs 2013?de İbrahim Kaypakkaya'yı anmaya gelen grupla geldiğinde görüşmüşler. "Yanıma uğradı. Sanki saklanıyor gibiydi. Kötü bir şeyler olacağını o zaman gördüm. Ama elimden gelen bir şey yoktu" demekten kendini alamıyor.

Türkiye'nin Ethem için ayağa kalktığını söylediğimizde araya bir de dörtlük serpiştirerek "Geri gelmeyecek ki. Devletle kavga etmem. Hiç etmedim. Devlet benzer gökteki kuşa, sürer ahlakı yokuşa. Alır ite kakışa, yol açık geçemedim. Kapitalist ahlak yine yaptı yapacağını. Megakentler insanı öldürür diyordum. Hep başkasının mı canı yanacak. Bu kez de bizim canımız yandı" diye konuşuyor

Taksim eylemlerine nasıl baktığını sorduğumuzda ise daha net yanıt veriyor. "Dünyanın hiçbir yerinde şehrin göbeğine kışla yapılmaz. Ne amaçla kullanırsan kullan. Taksim'de halk haklıdır. İstanbul'un kendisi kanaldır. Yeniden kanal yapmak hangi aklın işidir?" diyerek kendi görüşlerini de aktarıyor.

Oğlunun cenazesine son anda yetiştiğini de anlatan Muzaffer Sarısülük, "Hoca kuranı bitirmeden yetiştim. Dağlardan aşıp geldim. Sol gelenekte vardır, ölenin mezarında nöbet tutulur. Baktım gençler uzaklardan gelmişler ve nöbet tutmak istiyorlar. Başları yanmasın diye onları gönderdim.

Ailesinden birisi yoksa yoldaşları tutar dedim. Mezarında ben kalırım dedim. O gece oğlumun mezarında kıvrılıp yattım. Son kez yanında oldum" diyerek aslında ne kadar etkilendiğini de ortaya koyuyor.