Biz buyuz, memuruz. Benim gibi binlercesi var bu ülkede...

Sayın okuyucular...
Ben bir kamu kuruluşunda 23 yıldır memurluk görevini yapan, üç çocuğunu topluma kazandırmak için varını yoğunu bitiren her şeyden önce bir babayım.

Maaşımın dışında bir gelirim yok senelerdir çocuklarımı okutmak için bir kaç şeyin dışında yapmadığım cambazlık kalmadı. Dilendim, bankalara elimi verdim kolumu alamadım. Kan emiciler damarlarımdaki kanı bitirdiler.

Neden..?!
Yetmeyen maaşımdan dolayı.

Çocuklarımı okutup iyi bir gelecek sağlayabilmek için çekmediğim sıkıntı kalmadı. Allah'a şükürki şu anda, en büyük çocuğum cerrahpaşa tıp fakültesi son sınıf öğrencisi(intör), (kirada oturuyor) ortanca ankara meslek yüksek okuluna başladı, maddi gücümün yetmeyişinden okulundan ayrılmak zorunda kaldı. Ve en küçüğüm anadolu lisesini kazandı, hergün il merkezinden ilçeye okumak için gidip geliyor (ordu-perşembe anadolu lisesi) bu durumda... Zor şartlar altında bu ana kadar gelebildik.

Memuriyet koşulları çok ağır. Ödeyemediğim kredilerden dolayı maaşımda haciz var.

Zamanında altı yıl önce valiliğe vakıftan çocuklarımın ikisinin üniversitede birinin orta öğretimde olduğunu bu nedenle çocuklarıma yardım talebinde bulunmak üzere dilekçem elimde vali yardımcısının odasına girdim yanında misafirleride vardı, dilekçemi uzattım aldı okudu: "Biz memura yardım etmiyoruz." diyerek dilekçemi bana geri verdi. Ben de: "Ben buraya memur olarak değil bir vatandaş olarak derdimi arz etmeye geldim. Yardım edersiniz veya etmezsiniz." diyerek ayrıldım.

Bu ülkede çocuklarını okutabilmek için bazı güç ve maddiyatın olması gerektiğini anladım. Gel görki kör talih yakamızı bırakmıyor.

Bankalar maaş ödenmesi karşılığı kurumlara promosyon olarak sözleşme gereği bir miktar para ödeniyor bunların da kurum çalışanları arasında maaş hesaplarına eşit bir şekilde dağıtılmak üzere. Elbetteki bankalar memurların karakaşına karagözüne heves ederek bu parayı dağıtmıyorlar. Onların sırtından kazanacakları, kanlarından damla damla emecekleri kar paylarından veriyorlar. Ancak duyumlarımıza göre bazıları buna çoktan gözünü dikmiş, memurun gönül rızası olmadan zoraki bağış adı altında başka tarafa uçuracak.eve lazım olan komşuya haramdır....

Hani bir "Yaşar, ne yaşar ne yaşamaz." varya "İşe geldimi yaşar, aşa geldimi yaşamaz."

Biz buyuz, memuruz. Benim gibi binlercesi var bu ülkede..

Saygıda kusur ettimse af ola.saygılar....

"Haber Gönder" yoluyla yazan: Turan Aşık/ Maliye