Dünya Bankası Raporu'na ilişkin genel değerlendirme
Genel Değerlendirme
Görece verimsiz, kalitesiz ve başarısız bir eğitim sisteminin sorgulanması
Raporun Vurguladığı Temel Sorun Alanları
* Türkiye'de, devlet eğitiminden (ilk ve orta öğretim) duyulan memnuniyetsizlik, kamu sağlık sisteminden duyulan memnuniyetsizliğin neredeyse iki katıdır.
* Yeterlilik seviyeleri Türkiye'de bölgelere göre değişmektedir ve en düşük seviyedeki öğrencilerin Doğu bölgelerinde yaşadığı görülmektedir.
* Orta öğretime yüksek rekabetin olduğu sınavlarla girilen eğitim sistemlerinde, yüksek kalitede eğitim sunan okul sayısının az olması, bir ülkenin ortalama eğitim performansında düşüşe neden olduğu gibi, eğitimde eşitsizliği de artırır.
* Türkiye'de okul öncesi eğitimin kapsamı düşüktür ve ülke içinde eşit dağılımda değildir.
* Türkiye'deki öğretmenlerin ve öğretimin kalitesi uluslararası standartlara göre düşüktür. Öğretmenlik birçok ülkede olduğu gibi, orantısız olarak düşük-orta sosyo-ekonomik kesimden insanları çekmektedir.
* Türkiye, okul başarısına katkı yapamayan katı bir kamu finansman sistemine
sahiptir ve yüksek seviyedeki özel harcamalar kaliteli eğitim alma eşitsizliğini
pekiştirmektedir. Halk eğitimini finanse eden sistem, paranın büyük bölümünü
modası geçmiş, girdiye dayalı bir bütçelemeyle illere aktarmaktadır. Örneğin;
finansal kaynaklar nüfus hareketlerine veya yoksul halkın eğitim harcamalarına
gerektiği biçimde uyum gösterememektedir.
* Kamu kaynakları en fazla gereksinimi ve en yüksek getirisi olan gruplara yönelik olarak hedeflenmemektedir.
* Türkiye'de halkı, velileri, öğrencileri ve toplumu münferit okulların veya genel eğitim sisteminin sonuçları hakkında aydınlatmak amacıyla, bilginin yayılması, tartışılması ve kullanılmasına yönelik bir kültür mevcut değildir.
* Türkiye'nin eğitim sistemi, ülkenin büyüme ve rekabet hedeflerine göre düşük kalitede olup, diğer OECD ülkelerine göre önemli ölçüde eşitsizlik göstermiştir."