Adli görevi yapan profesör hangi mevzuata göre yargılanır?

Olayda, trafik sigorta sözleşmesinden kaynaklanan rücuen tazminat talebiyle açılan davada, Mahkemece istenen ve Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından düzenlenen dört adet raporda farklı tanılar konulmuştur.

Raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla Mahkemenin 1.8.2017 tarih ve 2013/370 sayılı yazısı ile Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığından, şikayetçinin daimi iş gücü kayıp oranı ile geçici iş göremezlik süresinin tespiti yolunda sağlık kurulu raporu düzenlenmesinin istenildiği, ancak bu raporun düzenlenmediği, böylece davanın uzamasına neden olunduğu iddia edilmiştir.

Ege Üniversitesi Rektörlüğünce oluşturulan Kurulca men'i muhakeme kararı vermiştir.

Danıştay bu kararı bozmuştur. Gerekçe olarak şu hususlara vurgu yapmıştır:

Şüphelilere isnat edilen suçun, şüphelilerin Üniversitedeki öğretim üyeliği görevleri sebebiyle veya buradaki görevleri sırasında işlenmediği, söz konusu suçun, şüphelilere Mahkemece verilen adli görevin ifasından kaynaklandığı, bu nedenle isnat edilen suç nedeniyle şüpheliler hakkında 2547 sayılı Kanunun 53'üncü maddesi uyarınca ceza soruşturması yapılamayacağı ve Kurul kararı alınamayacağı, bu suç nedeniyle genel hükümlere göre İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca doğrudan soruşturma yapılması gerektiği anlaşılmıştır.

T.C.

DANIŞTAY

Birinci Daire

Esas No: 2019/2071

Karar No:2019/2072

Özeti: Mahkemenin istemi üzerine öğretim üyelerince düzenlenen raporların gerçeğe aykırı veya usulsüz olduğu yolundaki iddianın CMK 161/5. madde uyarınca genel hükümlere göre soruşturulması gerektiği hakkında.

KARAR

Şüpheliler:

1-...-Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı Öğretim Üyesi

2-... - Aynı Anabilim Dalında Araştırma Görevlisi

3-... - Aynı Fakültede Bilgi İşlem Merkezinde Bilgisayar İşletmeni

Suçları: Şikayetçi ...'in trafik sigorta sözleşmesinden kaynaklanan rücuen tazminat talebiyle İzmir 5. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2013/370 esasına kayden açtığı davada, Mahkemece istenen ve Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından düzenlenen dört adet raporda farklı tanılar konulması nedeniyle raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla Mahkemenin 1.8.2017 tarih ve 2013/370 sayılı yazıyla talep edilen şikayetçinin daimi iş gücü kayıp oram ile geçici iş göremezlik süresinin tespiti yolundaki sağlık kurulu raporunu düzenlemeyerek davanın uzamasına, şikayetçinin mağduriyetine neden olmak suretiyle görevi kötüye kullanmak.

Suç Tarihi: 2017 Yılı ve sonrası.

İncelenen Karar: Ege Üniversitesi Rektörlüğünce oluşturulan Kurulun 1.10.2019 tarihli men-i muhakeme kararı.

Karara itiraz Eden: Yok.

İnceleme Nedeni: Yasa gereği kendiliğinden.

Ege Üniversitesi Rektörlüğünün 13.12.2019 tarih ve E. 102751 sayılı yazısı ekinde gönderilen soruşturma dosyası ile yukarıda belirtilen Kurul kararı, Tetkik Hakimi Meryem Budak'ın açıklamaları dinlenildikten sonra 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 53'üncü maddesi uyarınca incelendi;

Gereği Görüşülüp Düşünüldü :

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 161'inci maddesinin beşinci fıkrasında, "Kanun tarafından kendilerine verilen veya kanun dairesinde kendilerinden istenen adliye ile ilgili görev veya işlerde kötüye kullanma veya ihmalleri görülen kamu görevlileri ile Cumhuriyet savcılarının sözlü veya yazılı istem ve emirlerini yapmakta kötüye kullanma veya ihmalleri görülen kolluk amir ve memurları hakkında Cumhuriyet savcılarınca doğrudan soruşturma yapılır." hükmü yer almıştır.

Dosyanın incelenmesinden, şikayetçi ...'in trafik sigorta sözleşmesinden kaynaklanan rücuen tazminat talebiyle İzmir 5. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2013/370 esasına kayden açtığı davada, Mahkemenin talebi üzerine adı geçen hakkında Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından dört adet rapor düzenlenerek bu raporların dava dosyasına gönderildiği, bu raporlarda farklı tanılar konulması nedeniyle raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla Mahkemenin 1.8.2017 tarih ve 2013/370 sayılı yazısı ile Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığından, şikayetçinin daimi iş gücü kayıp oranı ile geçici iş göremezlik süresinin tespiti yolunda sağlık kurulu raporu düzenlenmesinin istenildiği, ancak bu raporun düzenlenmediği, böylece davanın uzamasına neden olunduğu, şikayetçinin mağdur edildiği yolunda şüphelilere isnat edilen suçun, şüphelilerin Üniversitedeki öğretim üyeliği görevleri sebebiyle veya buradaki görevleri sırasında işlenmediği, söz konusu suçun, şüphelilere Mahkemece verilen adli görevin ifasından kaynaklandığı, bu nedenle isnat edilen suç nedeniyle şüpheliler hakkında 2547 sayılı Kanunun 53'üncü maddesi uyarınca ceza soruşturması yapılamayacağı ve Kurul kararı alınamayacağı, bu suç nedeniyle genel hükümlere göre İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca doğrudan soruşturma yapılması gerektiği anlaşılmıştır.

Açıklanan nedenle, şüphelilere isnat edilen suçun, adli bir görevin ifasına ilişkin olduğu ve İzmir Cumhuriyet Başsavcılığınca doğrudan soruşturulması gerektiği anlaşıldığından, Ege Üniversitesi Rektörlüğünce oluşturulan Kurulun 1.10.2019 tarihli men-i muhakeme kararının bozulmasına, şüpheliler hakkında genel hükümlere göre gereği yapılmak üzere dosyanın karar ekli olarak İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına, kararın bir örneğinin Ege Üniversitesi Rektörlüğüne gönderilmesine 25.12.2019 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Dosyanın incelenmesinden, şikayetçinin açtığı davada Mahkemenin talebi üzerine Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı tarafından şikayetçi hakkında düzenlenen raporlarda tanılar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla Mahkemenin 1.8.2017 tarih ve 2013/370 sayılı yazısı ile Adli Tıp Anabilim Dalı Başkanlığından, şikayetçinin daimi iş gücü kayıp oranı ile geçici iş göremezlik süresinin tespiti yolunda sağlık kurulu raporu düzenlenmesinin istenildiği, ancak bu raporun düzenlenmediği, böylece davanın davanın uzamasına neden olunduğu yolunda şikayetçi tarafından şüphelilere isnat edilen suçun, şüphelilerin görevlerini gereği gibi yapmamalarından kaynaklandığı ve bu suçun görevleri sebebiyle işlendiği, bu nedenle, Ege Üniversitesi Rektörlüğünce oluşturulan Kurulun 1.10.2019 tarihli men-i muhakeme kararının esastan incelenerek karara bağlanması gerektiği oyuyla çoğunluk kararına katılmıyoruz.